Znad Nysy do Karkonowskiej Grani. Wspomnienia pierwszego polskiego komendanta wojskowego Szklarskiej Poręby w 1945 roku

  Każdy miłośnik gór był przynajmniej raz w Szklarskiej Porębie – bez wątpienia jednym z najpiękniejszych polskich miast położonym u stóp Karkonoszy, a poprzez przedmieście Jakuszyce sąsiadującym także z Górami Izerskimi. Widok łagodnie wznoszących się szczytów, wspaniały mikroklimat i pnące się do góry na połnocnym zachodzie zbocza Śnieżki na zawsze pozostaną w pamięci turystów, którzy co roku tłumnie odwiedzają ten zakątek Polski. Jednak nie zawsze tu było tak miło i przyjemnie... Bogdan Marian Ginter wspomina w swej książce niespokojny 1945 rok, kiedy jako dowódca III batalionu 33 pułku piechoty 7 Dywizji Piechoty był od maja do października pierwszym polskim komendantem wojskowym Szklarskiej Poręby. W tym czasie jego batalion obsadzał odcinek granicy państwowej z Czechosłowacją w Karkonoszach i Górach Izerskich. Autor wspomina o przepychankach z żołnierzami czechosłowackiej straży granicznej podczas obsadzania granicy. Dużo uwagi poświęca intrygom Informacji Wojska Polskiego (kontrwywiad), kierowanej przez oficerów sowieckich Wengłowskiego i Fonkina, wymierzonym w autora wspomnień, przedwojennego oficera Wojska Polskiego. Grupa Fonkina posunęła się nawet do dokonania zamachu na autora podczas pogrzebu st. strz. Sochy. Żołnierz ten został ranny, gdy nieznani sprawcy ostrzelali posterunek graniczny. Prawdopodobnie była to prowokacja grupy Fonkina. Jako komendant wojskowy Szklarskiej Poręby por. B. Ginter był odpowiedzialny za utrzymanie spokoju w mieście, wspieranie tworzącej się polskiej administracji i milicji, zwalczanie szabrownictwa i różnych form sabotażu, pomoc polskim osadnikom i utrzymywanie poprawnych stosunków z ludnością niemiecką. Po zwolnieniu ze służby wojskowej w 1946 r. B. Ginter osiadł w Szklarskiej Porębie, gdzie pracował zawodowo i działał społecznie.